güz
bir sigara, biraz keder, eski bir şarkı
işte güz!
solmakta yapraklar
ve ölmekte güneş
birdenbire kararırken gündüz.
ruh, bir testi
yıllarla müteessir.
sen gibi bir şaraba hasret,
bomboş ve kırık.
onarmasa kalbi geçip giden günler;
zaman gelmese üstesinden yahut;
bir başka deyişle unutmasa insan,
her gün bir başka vururdu ayrılık.
istenciyle yaşıyorken o eşsiz hazzın,
düşlerken onu yalnız gecelerde
idrak ederdi insan,
sükun dolu hoş bir ömrün
yalnız saadetle mümkün olduğunu.
fakat işte güz!
hatırlatıyor
her şeyin yitip solduğunu.
Yorumlar
Yorum Gönder