iki yürek
bir yanım dünle savaş, dünle verem, dünle kara öte yanım bütün bunlardan müteessir, yorgun gün geçmiyor ki çark etmesin dimağ maziye törpülenmekte ciğer, kalp, hüzünler fora! can belleyip meğer o en yakın bilineni cana köreltmişim yaşama karşı en keskin kılıçları bir mevsim çağırırdı ki o mevsimlerden uzak bir mevsim, hüzün rüzgarıyla karışırdı kana bırakırdı ellerimi, gövdesi mağrur, kalbinde yara bu dünyayı yok sayıp yeniden başlamalı öykünmekte ruhum sararmış yapraklara ve bıraktım bu kasvetli dünyayı kalanlara. kalbi benden uzak, gözlerinde tebessümle düşlerdi ikimizi ruhundaki tecessümle şimdi solgun iki yürek tek başına iki ömür yitik bir hayal şimdi solgun iki yürek aşktan yana beklentisiz solmuş iki yılgın yürek solgun, yorgun ve ümitsiz