Köşeler: Yalnızlık Köşesi
seneler geçiyor sensiz derdi, düşün kol kola, sessiz ve uzun bir yürüyüşün sonuna geldik, son bildik bazı şeyleri idrakimiz yetmese de kederle bölünmüş olan hüzne sırnaşık bu yarım öyküye, -ki bitmemiş bir son gibiydi sımsıcak gülüşün son bildik kalan bütün yarımları. dehşetengiz bir hummaydı ayrılırken ruhumda yitik bir belleğin gün gibi taze anısıydı kaldım orada hatırlanan sesindeki çocukluk neşesinde öylece kaldım orada mahal vermeksizin yeni bir yüze, yeni sözlere açmaksızın kapıları bütün kapatılmışlara kaldım senden sonra bir yalnızlık köşesinde.