Mübeccel
Teninde nârin ay ışığı ve mehtabın izleri; Sesinde mevsimi aşka çağıran tatlı rüzgarlar Ellerinde açığa çıkar ruhumun tüm gizleri Gözlerinde sana aşık yüreğimin akisleri var. Yıkılır gönül tahtım senden uzak kalınca Süzülür damarlarımdan hasret pınarları Gözlerin pencerenden uzaklara dalınca Bir beni unutma; bir de bu bensiz akşamları Bakışların kış güneşi; sesin sanki bahar Aşkın yasak olsa da bana her yemini bozardım Yalnız sen okşa ruhumu; yalnız sen onar Bu kente karlar yağsa da, sana bu şiiri yazardım.