Kendimle Sohbet
Eskiyen bir kitabın sayfaları arasında, eskimeyen bir kalp ağrısıdır yaşamak benim için. Hiçbir şeyden keyif almadığım demler bu demler. Ne kalbim dolu ne de zihnim. Önce hatıraları sildim günlerce, sonra hatıraların her bir kahramanını. Yeni doğmuş gibi düşünmeyin beni. Ölmek üzereyim. Bu ölüme yakınlık duygusundan bütün bu hissettiklerim. İnsan sadece bedenen ölmüyor ya. Toprak, yalnızca öldükten sonra atılmıyor insanın üzerine. Bazı anlar tutunduğum da oluyor. Ama incecik bir dalın kaldırabileceği bir ağırlık değil bu kalbimdeki. Bu yaşıma kadar yaşamak denen macerayı kotarabildiğimi düşünmüyorum. Mukayese ile başka hayatlara bakarak bu sonuca varmıyorum. Bu sonuç ben yaşarken tayin edildi sanırım. Kendimi bildim bileli kalbim sancılı. Kardiyologlara göre psikolojik, psikologlara göre iç hastalıklarıyla ilgili bir problem; dahiliye uzmanlarının ise henüz bir fikri yok. Bana kilometrelerce uzaktaki insanlarla tanışıp onlara iyi dileklerimi sundum; durmadan mutluluğun yolunu göste