Edebiyat, Kültür&Sanat

Ne kendimden uzaklaşabiliyorum ne de yakınlaşabiliyorum kendime. Yalnızlığım ve yabancısı olduğum bu dünya ancak sen kadar kalabalık. Her denememde duvarda asılı kalan yumruklarım konuşur, bense dilden yoksun.. Etrafımda insanlar bir avcının hatasız kurşunudur. Can çıkmadı henüz bedenden lâkin, beden cana veda eder. Kaç zaman geçti böyle sessiz, sıkıntı dolu ve çaresiz.. Bir çiçek 'sen' olup açmak ister bir vadinin yamaçlarında. Ses ver.. Sende ben görünsem de içten içe, bende sen kayıptın hep. Bendeki misafirliğin hayat kadar kısaydı hep ve ne var olabildik var gücümüzle yan yana gelerek, ne de yok olabildik her bir nefeste tükenerek. Bitti sandığım bu kaset başa sarıyor hep böyle ve ne kaçabiliyorum kendimden, ne de yakınlaşabiliyorum kendime.. Ne seni benden, ne beni senden yok başka anlayan Hayattan içre hayat vardır, bahardan içre hazan..