Edebiyat, Kültür&Sanat

ömür bir bulut; grisi kurşuni, karası kederden yağar durur fevkalade uzun gecelerden. olanca ağırlığına sînede solmuş gülün    ve yalnızlığa kesen savruk bir tahayyülün feragatimi arz ederim cümle tahammülden. uzamış yollarım ben yollara düşmeyeli bir kahır testisi kırılmış ben doğarken yollarıma  umarken ötelerde berrak bir gökyüzünü kapkaranlık bir bulut bıraktılar kollarıma nece bilse öyle konuşur, dil heceden teşkil tasa ehline neyler hüzün, hüzün dilde tekmil.  

aykırı günlerin sonunda aklımda hayalin hakikat midir ufkumdaki o esrik meyalin ne sabahın huzuru var ne kapkara leyalin ciğerden taşan yükün haddi hesabı yoktur toplanmaz tekrar bir rüzgarla dağılan kum o eski resimlerdeki içtenliği unuttum gözlerini bir an olsun geçen günlere yum göreceksin mâzinin bugünde yeri yoktur.  bırak kalsın yerli yerinde bütün yaralar en güzel hatıraları bir söz karalar ecel elbet her kapıyı bir gün aralar aşığın şehrinde ruha ölüm yoktur.