Edebiyat, Kültür&Sanat

Her günüm biteviye küllenen sigaram gibi sönmekte Yankı bulur içimde sesinden özlemli bir serenat Akşam, yine o beldede yaşayan sevgiliye dönmekte Bir yerden yeni başlasa da hep bir yanı eksik hayat Toplanıp semanın kubbesinde tüm kuşlar İlan eder ömrün mükerrer akışını Ve akşamı takip eden sabahların fecrinde Sensiz doğan güneşin ruhumu yakışını

'Bekleme' derlerdi. Mart'ın beşinden önce kalkmaz o gemi; Bu rıhtıma varması Mart on yedi belki. Bilmezler Bekleyişler takvimden bağımsızdı oysa. Gerilmeyi bekleyen gizli bir ok gibi, Hazırdı yer etmeye ömrün ortasında. Şimdi ne bir öfke emaresi yahut ne bir his... Bir zamanlar köpürmekte olan o mai deniz, Duruldu aniden; karardı mehtap bu dem. Bana kalan bu bekleyişten derin bir elem.   Kırılmıştı son okum sadak içindeyken...