tabiatın seninle kesin ilgisi
lavantaya kokusu teninden süzülür
hiç şüphesiz ay ışığı da sana öykünür
erişemese de güzelliğine hiçbiri
baharın çiçekleri senin elinle büyür
imzan aşikar tabiatın kalbinde
yetmiyor güzelliğini yansıtmaya göller
duru bir yaz ikindisi sessizliğinde
uykumu güzelliğine hasretlik böler
sanma gün doğarken yıldızlar nurunu yitirir
her biri senin göğünde vazifesini bitirir
her birinin uğraşı yansıtmak güzelliğini
her birinin uğraşı beyhude bir iştir
mevsimler boyamakta tabiatı rengarenk
bir cennet ki henüz gidilmemiş, sana denk
işte varoluşundaki anlamı sonsuz kainatın
güzelliğin, varlığın ve kalbimdeki adın.
kış geceleri içime sesinden ateşler kurulur
kurşunla değil ciğerim yokluğunla vurulur.
durulur gözlerimde gün gelir yaşlar
baharım, güzelliğine eriştiğim an başlar.
Yorumlar
Yorum Gönder