sensiz
yola düşmüş adım adım sürüyorum izini
ortancalar, yediverenler ve ıhlamur yol boyu
veriyor kokunu, duyumsuyorum izini
ufkum alabildiğine mavi, gökyüzü gri koyu
aşkın bir kanat gibi sunarken gölgesini
-duraksa şöyle ruhum, dinlen biraz artık
yaşam bütünüyle, her anıyla elinde mi?
değil mi ki her acıda yalnızlığı tattık
değil mi ki gecelerin sabahı hep sensiz
üstüne titrediğim her yeni gün sensiz
hepsinde bir nebze yaşam var olsa da
değil mi ki yaşamım bütünüyle sensiz
bir soluk almak gibi ölümün pençesinde
seni düşünmek, yalnızlıklar gecesinde
bahar ile müjdelenen haberlerin ötesinde
bahçem hazan, günler kısa, ruhum kurak sensiz.
Yorumlar
Yorum Gönder